Mühendis mi? O da kim?

Daha dün gibi hatırlıyorum liseden mezun olduğum günü. Haftalar öncesi nasıl yürüyeceğimizi ve nereye oturacağımızı söylemeye başlamışlardı. Hayat o zaman bana o kadar uzun gelmişti ki. Önüm de bir sürü hayallerim vardı benim. Görecek kişilerim, gidecek yerlerim...Mesela üniversiteye başlayacaktım. Bir çok arkadaşlar edinip, vur patlasın çal oynasın takılacaktım. Sonuçta annem  "üniversiteye kapak at, bitirirsin." diyordu hep.

Öyle de oldu. Üniversiteye başladım, evet. Bir çok arkadaşım da oldu, evet kabul ediyorum. Lakin herşeyin bir sonu olduğunu öğrendim. 

30 kişilik sınıfta tek kız olmanın farklılığı yaşadım ben. Staj başvuruların da "karşı cinsi idare etmek hakkında ne düşünüyorsun?" sorularını cevaplamaya başladım. Kendi başıma koşturup, başka arkadaşların sınav sorularını bana vermeyişini ama benim gene de 92 almamı kutladım. 

Bir daha okuluma gitmeyeceğimi bilmek, bir daha o derslere girmeyeceğimi bilmek ürpertiyor aslında. "Bittersweet" bir duygu var içimde. Bitirmek güzel, hayata devam etmek daha da güzel. Ama gelecekte beni nelerin karşılayacağını bilmemek acı.

"Bana güven, ben bir mühendisim." 

Bu cümleyi söyleyebilmek için çok bekledim.

Vay be, ben üniversite bitirdim arkadaş! Ben bir mühendis oldum. Bir endüstri mühendisi. Sıra da ne var, peki?

Ben oluruna bırakıyorum.

Sağlıkla Kalın.

Okumak istersen;
Selamlar Olsun