Ah şu Annelerimiz!

Normal insanlar genelde çileği, muzu, elmayı ya da eriği sever. Ben limonu seviyorum. Limon tadı hoşuma gidiyor işte. Ekşi ama olsun, onun da farkı o. Bugün kendime limonlu su yapayım dedim. Hep yaptığım içeçekler arasında aslında. Hem kolay, hemde zaman almayacak birşey. Bak gördün mü, canım çekti gene. Eve gidince hemen biraz daha yapmalıyım

Evet, konum neydi? Şimdi hatırladım. Bugün annem limonlu suyumu yaparken gördü beni ve o malum cümle çıkıverdi ağzından
"Limonlu su mu içiyorsun sen gene? Zayıflamaya çok ihtiyacın var da"

Her ne kadar ben zayıflamak için yapmadığımı söylesem de bir türlü inandıramadım. Ama zaten annelerimiz hep böyle değil midir?

Her birşeye kulp bulacaklardır. Bulmazlarsa olmaz zaten. Yatağı toplama şeklim hep yanlış. Bulaşıkları kuruması için dizme düzenimden bahsetmiyorum bile. Ya da pimpirik ben, kimsenin bardağını kullanmayayım diye, her bir köşeye bana özgü bardak bırakmamdan çok olay çıkar mesela. 

Sanırım bu sonuncusu olmadı. Kabul ediyorum, bazen benim de suçum yok değil hani. 

Ve anlıyorum, aslında maksat "evlenince bana kolay olması" ama...ama işte 
Aklıma geldi şimdi bir de annemin "ben senin yaşındayken..." diyip başladığı ve 10 dakika süren mini hikayeleri hiç eksik olmaz
En merak ettiğim şeylerden birisi de, acaba ileri de bende annem olacak mıyım?

16 comments:

  1. Annelerimizin gözünde hep çocuk kalıyoruz galiba o yüzden müdahale etmeyi seviyorlar ama iyi ki varlar :)

    ReplyDelete
  2. canim ben otuzu gectigim icin sana kesin söyleyebilirim: yaslandikca annelerimize benziyoruz :D
    Örnegin genc kizken ve yirmili yaslarimda siyah cayi pek sevmezdim, icmezdim, ama annem bir caydanligi kendi bitirirdi, artik bende öyle oldum! gecenlerde erkek kardesime birseyler söylerken bana birden bire "yaslandikca iyice annem gibi oldun sende" diyince söyle bir baktim kendime: cidden, annemin bir kopyasi gibiyim. Tabii farkliliklar var, ama onlarda sanirim baba tarafindan kalan birsey, birazda oraya cekip bire bir annemizin klonu olmayalim diye bence :D

    ReplyDelete
    Replies
    1. 1 ay evde tek kaldigimda bazi seyleri annem gibi yaptigimi anlamistim aslinda :) Biraz korkutucu ve biraz da eglendirici bir deneyimdi

      Delete
  3. valla evlendim 2 cocugum var annem hala evime gelip bardagın neden ortada yatak ortusunu boyle yayma vs vs hatta evden cıkarkende geç kalma demeyi halaaa ihmal etmez korkunc ama bende boyle yapyorum suan cocuklarıma :) arada bi silkelenip istediğiniz gibi davranın cocuklar desemde genelde annemin minyatur hali gibiyim :))

    ReplyDelete
  4. Çok çok çok merak ediyorum, ben nasıl olucam :) o zamana kadar bloğum hala açık kalırsa, seri haline dönüştürebilirim bu yazıyı :p

    ReplyDelete
  5. Allah uzun ömür versin annelere :)
    inşallah isteyen herkes anne olur, çok güzel bir duygu

    ReplyDelete
  6. Öncelikle şunu belirtmek istiyorum bütün Anneler benim için çok değerlidir, Buradan bütün annelerin ellerinden öpüyorum, Benim Annem de bazı şeylerime karışır çünkü bizler ne kadar büyüsekte onlar bizim büyüdüğümüzü kabullenemiyorlar , Anneliğin en güzel yanı bu olsa gerek

    ReplyDelete
  7. Her kadın annesinin bir üst modeli olacak. Fark olarak yeni eklentileri olacak tabii ama temelde aynı işte :) Hem de anmelerine benzemekten gururla bahsedicekler :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Doğrudur. O günlerin gelmesini iple çekiyorum. Ziyaretiniz için de teşekkür ederim :)

      Delete
    2. Ne demek :) Gelirim yine :)

      Delete
  8. "Ben senin yaşındayken..." ile başlayan laflar hep yalan, dayımdan öğrendiğime göre annem ev işine yardım etmeyi bırak yatağını bile toplamıyormuş ama bana tam tersini söylüyor kendisi. :)

    "Ben evlendiğimde 45 kiloydum, şuncacık *bunu söylerken eliyle halka yapar* belim vardı..."

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ananem de annemin ne kadar inatci oldugunu dile getirir hep :) Ah su hikayeler!

      Delete

Yorumunun ne kadar değerli olduğunu anlatmaya calışsam altından kalkamam. Bunu bil istedim.