Selam canım, amcanım.
Boston'dan döneli iki gün oldu. Arkadaşın evi rahattı, güzel vakit geçirip, yeni yerler keşfettim. Lakin eve geldiğimdeki rahatlık bir haftalık tatil de mumla aranacak değerdeydi. İnsanın evi gibisi yok arkadaş, bunu anladım.
Evimin ve arabamın kokusunu özlemişim.
Boston'da genellikle müzeleri gezdik, akvaryuma gittik, ve meşhur olan restaurantlarına gittik.
Ve ne yalan söyleyeyim, her gün dışarıda yemek yemek de bir zamandan sonra bıktırıyor. Hiç öyle her gün pizza yesem sıkılmam demeyin. Yemezler!
Bu arada diplomam da geldi. Sonunda! Her gün "acaba göndermeyecekler mi?" ya da "gerçekten mezun olmadım mı yahu?" demekten vazgeçtim.
Bilmiyorum, duydunuz mu ama Amerika'nın en büyük özel şirketlerinden birisi Wal-Mart adında bir firma. Sebze/meyva, kıyafet, teknoloji, makyaj, ev eşyaları yani aklınıza gelen her ürünü ucuza satan bir mağaza. Üniversite arkadaşlarım ile endüstri mühendislerinin buluştuğu toplantıya katıldığımız da orada çalışan 3 kişi ile tanışmıştım. Beni ertesi gün görüşmeye çağırdılar. İlk mülakatı geçtim. Ikinci mülakat için de şehir dışına Arkansas'a yolladılar. Cevaplarını bekliyordum ve Boston'da iken aradılar. İşe kabul olmamışım. Ne yalan söyleyeyim çok da üzülmedim. Çünkü hayırlısı ise olsun diye dua etmiştim ve demekki hayırlı değilmiş. Yaradanın bir bildiği var, eminim.
Keşke sebebini sorsaydım. "Peki, teşekkürler." deyip kapattım telefonu. Sonradan gelir aklıma hep.
Anlayacağınız hala işsizim. Pamuk eller klavyeye, başvurular beni bekliyor.
Sağlıkla Kalın.
vayy diploma da geldi canım. ne güzel tekrar tebrikler. en kısa zamanda güzel bir işin olcağına inanıyorum. mesleğin de çok geçerli aranan bir meslek.
ReplyDeleteevet yaa ev gibisi yok ;)
İnşallah. Teşekkür ederim :)
DeleteMezuniyetin hayırlı olsun umarım en kısa sürede gönlüne göre bir iş bulursun :))
ReplyDeleteÇok teşekkür ederim! :) inşallah
Delete